In het vluchtige voorbijgaan ogen de beelden op de panelen abstract, maar als je er bij blijft stilstaan blijken het foto’s van concrete objecten. De ontwerpers lieten zich inspireren door de lange geschiedenis van het gebouw: het voormalig Minderbroedersklooster was vergaderzaal van de Staten van Utrecht, kazerne en anatomisch-zoölogisch laboratorium, en is sinds 1816 in gebruik bij de Universiteit Utrecht.
 
Beelden gerelateerd aan deze geschiedenis: o.a. opgerolde lintjes lood die de glas-in-loodramen op hun plaats houden, gestapelde wetboeken, opgerolde akten met touw en zegel, kalligrafieën en inktvlekken waren uitgangspunt voor assemblages die in de studio gemaakt en gefotografeerd werden.
 
Deze composities werden uitvergroot en met zeer hoge resolutie afgedrukt op de geluidsabsorberend panelen.
Bekijk je de panelen met aandacht, dan herken je structuren van weefsels en bindingen,  geknoopte stukjes draad, rafelranden en over elkaar gelegde lagen textiel. 
Verder valt de texturele rijkheid en gelaagdheid op: er is scherpte en onscherpte, vlakheid en de illusie van ruimte, absorptie en reflectie, en er zijn vervaagde en verzadigde, haast vochtige, kleurvlakken.

Wanneer de focus zich verbreedt en de panelen, naast of boven elkaar geplaatst, zich tot elkaar verhouden, ontstaan nieuwe atmosferische composities met suggesties van beweging en landschappelijkheid.
 
De zintuigelijke ervaring van de panelen is avontuurlijk en afwisselend; dan herken je op de afbeelding plots een stukje rafelig touw, ergens anders is de golvende beweging die de panelen samen uitbeelden opvallend, dan vallen overeenkomsten in ritme van een lambriseringbetimmering of balustraderand en de panelen weer op.
 
Driessen+van Deijne lieten zich in hun keuzes voor compositie en plaatsing van de panelen mede inspireren door de eigenaardigheden van de ruimten.
Door middel van variatie in kleur, textuur, afmetingen en compositie verschaffen de panelen articulatie aan de ruimtes en oriëntatie in het labyrintische gebouw.
 
Van vrije compositie is weinig sprake bij de wandbespanningen in kamer 001. De
18^de-eeuwse wandbetimmering  van deze vergader- en ontvangstkamer kent een symmetrische indeling waarbij in de wand vakken open gelaten zijn voor bespanningen.

Hiervoor gebruikten Driessen+van Deijne ook foto’s die zij van materiaalcomposities maakten, maar  om aan te sluiten bij de stijl, geschiedenis en statuur van de ruimte werden de uitvergrote foto’s eerst vertaald naar een jacquardweefsel. Daarna werd het weefsel gefotografeerd en werden de foto’s op de stof gedrukt die in de wandbetimmering werden gespannen. Je ziet hier dus weefselbindingen die in een weefsel weergegeven worden. Door deze extra weergavelagen ogen de bespanningen nog abstracter en suggestiever dan de akoestische panelen. 
 
De woeste bewegelijkheid van de grillige vormen wordt mede in toom gehouden door het overnemen van de symmetrische indeling van de neoclassicistische wandbetimmering. Een reeks “spiegelingen” en ritmes die gevormd worden door de symmetrische distributie van de bespanningen zorgen voor een statische dynamiek waarbij er rust ontstaat en men zich niet overweldigt voelt door de expressieve vormen.
De gele kleur van het gefotografeerde weefsel sluit aan bij de goudgekleurde ornamenten in de ruimte. Zwiepende lijnen in de bespanningen lijken de gouden guirlandes boven de schouwspiegel in de ruimte voort te zetten.
 

Kamer 002, die direct naast  001 is gesitueerd, heeft een zelfde paneel- en lijstbetimmering die symmetrisch over de wanden is verdeeld.
In deze veel kleinere, meer vierkante kamer, zijn de ornamenten die in de vorige ruimte goudgekleurd waren, in een lichte tint blauw geschilderd. De kamer heeft bespanningen gekregen met een donkerder, warmer kleurpalet waarin een bronzig grijs overheerst. 
Driessen+van Deijne gebruikten de gefotografeerde achterzijde van het weefsel uit kamer 001 voor de bespanningen in 002. De achterkant van het weefsel laat draden zien die zich niet voegen in het weefsel, maar loshangen tussen geweven gedeelten. Die “slapende draden” liggen lukraak op en over elkaar en de toevallige schikking zorgt voor een rijke nuancering in texturen, schaduwen en glanseffecten die het oppervlak “diepte” verschaft.
Sloten in de vorige ruimte  de kleuren van betimmering en bespanning  bij elkaar aan, in 002 contrasteren lichte betimmering en de donkere bespanning. Daardoor ontstaat  een doorkijkeffect, waarbij het lijkt of de bespanningen zicht bieden op een andere, abstract atmosferische, ruimte.
 
Voor zowel de panelen als de bespanningen werd uit dezelfde verzameling van slechts 20 afbeeldingen geput. Door de eenheid van thema en beeldtaal is er door het gehele complex een lijn uitgezet en zijn Driessen+van Deijne er in geslaagd de zeer verschillende ruimten van Janskerkhof 2/3 met elkaar te verbinden.
Miegiel Loeffen

Foto’s: Maarten Noordijk en tekst Miegiel Loeffen.

d r i e s s e n              +            v a n d e ij n e
Lietingstraat 29                5368 AA Haren NB
Amsteldijk 26a2            1074 HT Amsterdam
+31 (0)651661997          +31 (0)653559289
info@hildriessen.com    vandeyne@xs4all.nl
www.hildriessen.com
 
linkedin.com/in/driessenenvandeijne